ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ

Ένα χαρακτηριστικό – εκτός των άλλων – που μας διακρίνει ως λαό, είναι η ανυπομονησία.

Τα θέλουμε όλα εδώ και τώρα, με αποτέλεσμα να μην έχουμε καθαρό μυαλό, να πιέζουμε καταστάσεις και να μεταφέρουμε αυτή την πίεση και το άγχος στα παιδιά μας, αλλοιώνοντας την παιδικότητά τους, επιβαρύνοντας τα, από την τρυφερή ηλικία των 13 ετών, με πρωτόγνωρες γι΄αυτά προσδοκίες.

Το μεγαλύτερο κακό βέβαια, είναι όταν μπροστά τους, αναλύουμε, όνειρα και απαιτήσεις, καταδικάζοντας ή επιδοκιμάζοντας, πρόσωπα και καταστάσεις, παραβλέποντας ότι τα παιδιά είναι σαν σφουγγάρια που «μαζεύουν» τα πάντα και ανάλογα αντιδρούν!

Το τελευταίο διάστημα, οι συχνές επαφές με γονείς των ηλικιών από 13 ως 19 ετών, με έκαναν να διαπιστώσω, μια λανθάνουσα ανησυχία που αιωρείται, για το ποδοσφαιρικό μέλλον των παιδιών! Επηρεασμένοι οι περισσότεροι από το γενικότερο αρνητικό κλίμα, ψάχνουν πιεστικά και εναγωνίως, γρήγορους και αποτελεσματικούς τρόπους, για την ποδοσφαιρική επαγγελματική αποκατάσταση του παιδιού τους!

Σε προηγούμενο άρθρο μου, με τίτλο : «¨Έφτασε η ώρα των Μικρών», αναλύω “προφητικά”, την κατάσταση που ήδη δημιουργείται, στον Ελληνικό Ποδοσφαιρικό χώρο, μια κατάσταση που ευνοεί απεριόριστα τους «μικρούς πρωταγωνιστές» όλων των σωματείων! Η λανθάνουσα ανησυχία που αναφέρω πιο πάνω, έγκειται στο γεγονός, ότι αρκετοί γονείς, αντί να βαδίζουν με τα βήματα της λογικής, πνίγονται σε μια κουταλιά νερό!

Με δεδομένο ότι δεν έχουμε το παιδί «φαινόμενο», αλλά ένα φυσιολογικά καλό παίκτη στη ηλικία των 13–15 ετών, θεωρώ παράλογο να μας πιάνει ΤΡΕΛΑ, με οποιαδήποτε ενόχληση νιώθει, π.χ τα φυσιολογικά πονάκια, της ηλικιακής ανάπτυξης, ή ότι είναι αργός ή τεμπέλης ή δεν έχει καλή ντρίπλα ή καλή τελική, ενώ όταν μας φέρνει 12 στο διαγώνισμα, ναι μεν τον “ξεχέζουμε” για κάνα 2ωρο αλλά μετά, τον πάμε για προπόνηση!

Αν κάνουμε το ΛΑΘΟΣ ως γονείς και «σφηνώσουμε» στο μυαλό μας, ότι το παιδί μας, σώνει και καλά θα γίνει Ποδοσφαιριστής, βάζοντας σε 2η μοίρα τη μόρφωση, τότε σε 5 χρονάκια από τώρα, θα κάνουμε 3 δουλειές, όχι μόνο για να ζήσουμε εμείς, αλλά για να ταΐζουμε, το «αδικημένο μας παιδί», που ΕΜΕΙΣ καταντήσαμε, ΤΕΜΠΕΛΧΑΝΑ!

Δεν είναι λίγα τα παιδιά, Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου, περσινοί μαθητές του 19, να φέρνουν 1ο τρίμηνο φέτος 16 και 17. Αυτό σημαίνει απλά, ότι τα “φόρτωσαν στο κόκορα” και μάλιστα με την ανοχή τη δική μας! Να είστε σίγουροι φίλοι γονείς, ότι και κεφαλιά θα μάθει να κάνει και τη μπάλα θα «μαζεύει» σαν μάγος, αυτό όμως που δεν θα μαζεύει με τίποτα σε λίγο διάστημα, θα είναι οι βαθμοί, με όλες τις περαιτέρω συνέπειες!

Καταλαβαίνω απόλυτα τους γονείς των παιδιών, που ανήκουν στις Ακαδημίες κάποιων Π.Α.Ε, διότι “βλέπουν” ότι ανοίγει η πόρτα σιγά σιγά, προς την ανδρική ομάδα, αυτή η πόρτα όμως, δεν χωράει πολλούς, χωράει λίγους και συγκεκριμένους, οι οποίοι θα είναι και οι πρωταγωνιστές και όπως γνωρίζετε, οι πρωταγωνιστές σε μια παράσταση είναι λίγοι, άντε 3–4, ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι, ΕΙΝΑΙ και θα ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ  ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ!

Τώρα θα μου πει κάποιος: «εγώ ρε φίλε, προτιμώ να είμαι κομπάρσος στην Π.Α.Ε, παρά πρωταγωνιστής, σε έναν “περιπλανώμενο θίασο”, ενός Ερασιτεχνικού Σωματείου!» κι΄εγώ θα απαντούσα με μια παροιμία: «κάλλιο πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στην πόλη!» κι όπως γνωρίζετε καλά, οι παροιμίες μας είναι και σωστές και σοφές!

Την ψυχική και οικογενειακή μου ηρεμία, δεν την αλλάζω με ΤΙΠΟΤΑ. Προσωπικά μου αρέσει να ελέγχω και να ξέρω, ανά πάσα στιγμή, τι κάνει και που είναι το παιδί μου, θέλω να ενημερώνομαι για την πρόοδό του, είτε  την Αγωνιστική, είτε την μαθησιακή, αλλά να έχω και το ΚΑΘΑΡΟ  ΜΥΑΛΟ, να «φρενάρω» όνειρα και προσδοκίες ή να «σπρώξω» πράγματα και καταστάσεις! Και όλα μπορούν να γίνουν ΚΑΙ από μια σωστή, ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΗ και οργανωμένη Ερασιτεχνική Ακαδημία!

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ΠΟΤΕ, ότι μέχρι τα 16 χρόνια του παιδιού, κάνουμε πάντα, μόνο ΕΙΚΑΣΙΕΣ. Από τα 15 τους βέβαια, μπορούμε να αρχίσουμε να τα επιβαρύνουμε, με προγράμματα ενδυνάμωσης και ταχυδύναμης, ενώ τεχνικοτακτικά εννοείται, ότι σε αυτή την ηλικία έχουν τις “βάσεις”, αλλά και τα περιθώρια βελτίωσης!

Ένα πλεονέκτημα που έχουν οι έφηβοι των Ερασιτεχνικών σωματείων, είναι ο νόμος που υποχρεώνει τα σωματεία, να αγωνίζονται με 3 μικρούς κάτω των 20, εκ των οποίων, ο ένας 16άχρονος! Αυτό σημαίνει ότι οι μικροί, πρέπει να εκμεταλλευτούν αυτή την ευκαιρία, να «ψηθούν» αγωνιζόμενοι κόντρα σε Άντρες της κατηγορίας, κερδίζοντας εμπειρίες που θα τους «ανοίξουν τα φτερά», για κάπου πιο ψηλά!

Οι Π.Α.Ε, ναι μεν έχουν στις τάξεις τους, τις ηλικίες αυτές, αλλά ΠΟΤΕ δεν σταματούν να ψάχνουν κάτι καλό, απ’ όπου κι αν προέρχεται!

Η οικονομική κακομοιριά που θα ακολουθήσει τους επόμενους μήνες, θα δώσει την ευκαιρία σε όλους τους ερασιτέχνες, να έχουν δικαίωμα στο όνειρο! Σίγουρα, δεν θα γίνουν όλοι Επαγγελματίες, αλλά όποιος μικρός, έχει ΔΟΥΛΕΨΕΙ και συνεχίζει να δουλεύει σωστά, οπωσδήποτε θα ανταμειφθεί!

Όποιο και να’ ναι το αποτέλεσμα, το θέμα είναι, το παιδί να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ στο χώρο του αθλητισμού, μακριά από όλα τα «πονηρά» που μαστίζουν τη νεολαία μας!

Η δουλειά και η σωστή καθοδήγηση, μέσα από ένα Ερασιτεχνικό σωματείο, είναι 2 πράγματα που θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον, των κατάλληλων ανθρώπων. Αυτοί οι άνθρωποι βέβαια, είτε μάνατζερ ονομάζονται, είτε παράγοντες ή προπονητές, θα εστιάσουν την προσοχή τους, σε σωματεία, που ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ, είναι “πηγή γέννησης” ταλαντούχων παιδιών, γι΄αυτό προανέφερα, ότι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, η επιλογή της Ακαδημίας που θα προπονηθεί το παιδί.

Όσο κι ΄αν ακουστεί, χαζό ή γελοίο, αυτό που θα σας πω, σας παρακαλώ, κρατήστε το!

Όπως όλοι βλέπουμε, «η χώρα μας, βαδίζει σε ένα κατηφορικό και δύσβατο μονοπάτι, που μας οδηγεί στο γκρεμό. Προσωπική μου άποψη και ως λάτρης της αισιοδοξίας, πιστεύω ότι θα ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ από αυτή την πτώση, άλλοι ομαλά, άλλοι ανώμαλα και θα ξαναβρούμε τα χαμόγελα που κάποιοι μας κλέψανε!»

Στο χώρο του Ερασιτεχνικού Ποδοσφαίρου, με τον οποίο εδώ και 33 χρόνια, είμαι τρελά ερωτευμένος, επιτέλους πολύ – πολύ σύντομα, θα μάθουν ΚΑΠΟΙΟΙ, να παίζουν για τη φανέλα και θα αποκτήσει η λέξη “ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ” την ορθότητα της σημασίας της! Όσοι θέλουν καλώς! Όσοι δεν θέλουν ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ! Τα ηνία θα τα πάρουν οι μικροί, με στήριγμα λίγους σωστούς “έμπειρους” μεγάλους σε ηλικία παίκτες.

Τώρα είναι που πρέπει να προστατευτεί, ο Ερασιτεχνικός χώρος και χρειάζεται μεγάλη προσοχή! Το δαιμόνιο του ΕΛΛΗΝΑ, δεν σβήνει ποτέ και επειδή οι «γάτοι» του χώρου, θέλουν να προλάβουν τις καταστάσεις, μη σας φανεί καθόλου περίεργο, αν οι μανατζαραίοι, αρχίσουν να δείχνουν ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ  ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ, για τις μικρές ηλικίες και όταν λέω μικρές, εννοώ από την ηλικία κιόλας των 12 ετών! Κάτι που δεν με βρίσκει αρνητικό, αρκεί οι χειρισμοί να είναι ΑΡΚΕΤΑ προσεκτικοί, όπως και οι ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ επίσης!

Για όλους λοιπόν τους παραπάνω λόγους, πιστεύω ότι τα παιδιά του Ερασιτεχνικού χώρου, έχουν δικαίωμα στο όνειρο! Τώρα θα μου πει κάποιος, “ποιο όνειρο ρε φίλε? Τόση ώρα μας περιγράφεις έναν εφιάλτη!” Πολύ σωστά! Περιγράφω έναν εφιάλτη, που ευτυχώς τελειώνει σύντομα και θα καθαρίσει ο χώρος, για να βρουν τα παιδιά μας, το δρόμο προς το όνειρο!

Και ξαναρωτά ο κάποιος, “μήπως ο δρόμος για το όνειρο, περνά από το εξωτερικό, γιατί μέσα…..ΔΕΝ !” και απαντώ: με τις σημερινές, υπάρχουσες συνθήκες, ΑΝ υπάρχει η δυνατότητα, όντως το εξωτερικό είναι η λύση! Δεν ξέρω όμως ΑΥΡΙΟ, τι ξημερώνει και για το εξωτερικό! Και ξαναρωτά ο “ζαλάδας” ο φίλος, “μήπως αύριο – ξεαύριο, όπως και να΄χει, είναι καλύτερα από εδώ?” Ρε ….τράβα στον “εξωαποδώ!” δικό σου παιδί είναι και κάντο ότι θέλεις !

Εγώ αυτό που πιστεύω το γράφω. Είτε από Ερασιτεχνικό, είτε από Επαγγελματικό σωματείο, αν είναι το παιδί να βρει το δρόμο του, θα τον βρει! Για κανένα παιδί, δεν υπάρχει απαγορεύεται στο όνειρο και κανείς ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ, να παρεμβαίνει σ΄αυτό!

Τα παιδιά έχουν ένα, απίστευτα δημιουργικό μυαλό, που φτιάχνει τα ομορφότερα όνειρα! Αν και μικρά σε ηλικία, έχουν τη ψυχή να βάζουν στόχους και το μόνο που ΠΡΕΠΕΙ εμείς να κάνουμε, είναι να γίνουμε το στήριγμα, σε αυτές τις προσδοκίες των παιδιών μας!

Του Τάκη Γιαννόπουλου
Προπονητή της ομάδας της Αγίας Ελεούσας

Οι απόψεις που εκφράζονται από κάθε συνεργάτη ή αρθρογράφο είναι προσωπικές και εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο όσους τις διατυπώνουν. Αυτές οι απόψεις, δεν σημαίνει ότι απαραίτητα βρίσκουν σύμφωνο το football-academies.gr

Σχόλια